Pytanie
Kiedy Jezus pyta swych przyjaciół, Jana i Jakuba, synów Zebedeusza, „Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?” (Mt 20,22), stawia pytanie, które sięga prosto do serca mojego kapłaństwa i mojego życia jako człowieka. Wiele lat temu, kiedy trzymałem piękny złoty puchar w swoich dłoniach, odpowiedź nie wydawała mi się trudna. Dla mnie, nowo wyświęconego księdza pełnego pomysłów i ideałów, życie zdawało się bogate w obietnice. Pragnąłem wypić ten kielich! Dzisiaj, siedząc przy niskim stoliku, otoczony ludźmi umysłowo upośledzonymi oraz ich asystentami, kiedy podaję im szklane kielichy z winem, to samo pytanie staje się duchowym wyzwaniem. Czy ja, czy my możemy wypić ten kielich, który pił Jezus?
Nadal pamiętam dzień, kiedy kilka lat temu opowieść, w której Jezus zadaje to pytanie, była czytana podczas Eucharystii. Był ranek, godzina 8.30. Około dwudziestu członków wspólnoty Daybreak zebrało się w małej piwnicznej kaplicy. Nagle słowa „Czy możecie pić ten kielich?” przeszyły me serce niczym ostra włócznia myśliwego. W tej chwili wiedziałem — jakby w przebłysku intuicji — że poważne potraktowanie tego pytania może radykalnie zmienić nasze życie. To pytanie ma moc rozłupywania zatwardziałych serc i obnażania ścięgien duchowego życia.
Wypicie kielicha to coś znacznie więcej niż zwykłe przełknięcie tego, co się w nim znajduje, tak jak przełamanie chleba jest czymś więcej niż rozdarciem bochenka na części. (...)
Dostęp do treści serwisu jest płatny. Aby wyświetlić pełny tekst musisz być zalogowany
oraz posiadać wykupiony dostęp do tego numeru.
