Współczesny model rodziny
Wychodząc z założeń personalizmu, rodzinę można określić jako wspólnotę utworzoną przez: mężczyznę jako osobę, męża i ojca, kobietę jako osobę, żonę i matkę oraz dzieci będące darem dla swych rodziców, podobnie jak ci są darem dla nich. Małżonkowie jako mąż i żona dopełniają się, ich wspólnota życia została zbudowana na podłożu płci dopełniających się wzajemnie. Jako ojciec i matka również się dopełniają: ich wkład w powstanie nowego życia jest wymiernie równorzędny: poczęcie dziecka następuje w wyniku połączenia się 23 chromosomów mieszczących się w główce plemnika z 23 chromosomami zawartymi w komórce jajowej. Trudno sobie wyobrazić ściślejsze dopełnienie: dziecko jest i będzie do końca życia obrazem nierozdzielności jego rodziców.
Pozostaje jeszcze osoba — jest ona bytem autonomicznym, niepodlegającym dopełnianiu się. Jest bytem kompletnym. Na tej płaszczyźnie możliwe jest więc jedynie wzajemne wspieranie. Więź tworzy stale pogłębiające się porozumienie. Jednak nawet w najbardziej uwewnętrznionej komunii odrębność osób pozostaje nienaruszona. Chiara Lubich porównuje realizowanie się małżonków w drodze ku Absolutowi do wędrówki na sąsiednich promieniach w kierunku słońca, które ten Absolut wyraża. Są sobie najbliżsi jak dwa sąsiadujące z sobą promienie, pomiędzy którymi nie ma już żadnego innego. Niemniej są to dwa odrębne promienie, które nigdy się z sobą nie zlewają.
Dostęp do treści serwisu jest płatny. Aby wyświetlić pełny tekst musisz być zalogowany
oraz posiadać wykupiony dostęp do tego numeru.
Człowiek realizuje się w ciele
Ekologiczne spojrzenie na płeć człowieka
W obronie prawa do życia od poczęcia